Δεν μας ανήκουν οι συνταγές, είμαι λίγο κομμουνιστής με αυτά Θείος Λεωνίδας[1] Μες το καλοκαίρι, άλλο ένα Master Chef (για συντομία «MC») έφτασε στο τέλος του. Μετά τον Μανώλη και τον Σταύρο, άλλη μία μισθωτή της εστίασης (Μαργαρίτα) κατάφερε να γοητεύσει τους εργοδότες κριτές της με έπαθλο 50 χιλιάρικα οικονομικό και ακόμα περισσότερο συμβολικό κεφάλαιο …
Kάτω απ’ την σκόνη υπάρχει ένας κόσμος να ζήσουμε μόνο εμείς Όλοι με τάσεις φυγής, όλοι της τελευταίας στιγμής Ήρωας[1] Οι άνθρωποι μας είναι αμέτρητοι αρκεί να προσδιορίσουμε το «μας». Το «μας» λοιπόν δεν συγκροτείται αρχικά πάνω σε ένα κοινό επαναστατικό φαντασιακό. Αυτό είναι το επίδικο κι όχι η προϋπόθεση για να δουλέψουμε μαζί. Αυτό …
Continue reading "Το ξεπέρασμα της αναρχικής συλλογικότητας (part II)"
Όλο μου λες έχω αργήσει μα δεν μου λες που πάμε Λόγος Τιμής[1] Η οργανωτική μορφή «αναρχική συλλογικότητα» βρίσκεται σε κρίση. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να το παλέψουμε, σήμερα το πρόβλημα είναι πιο ορατό από ποτέ. Τα τελευταία χρόνια οι αναρχικές συλλογικότητες αποτυγχάνουν όχι μόνο να κερδίσουν νέο κόσμο αλλά και να διατηρήσουν τα ίδια …
Continue reading "Το ξεπέρασμα της αναρχικής συλλογικότητας (part I)"
Την περίοδο μετά την σύλληψη των μελών της 17Ν το 2002, θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκανε η στάση του πατέρα μου να υπερασπίζεται με κάθε ευκαιρία τη δράση της 17Ν σε φιλικές μαζώξεις. «Όχι δεν ήταν απλές δολοφονίες» έλεγε σε όσους διαφωνούσαν, «ήταν απάντηση για τις εργοδοτικές δολοφονίες στα κάτεργα των βιομηχάνων». Για έναν έφηβο …
Το θέατρο εκ των πραγμάτων είναι πληθυντικού αριθμού. Ένας ηθοποιός ωθείται μεν από την εκφραστική ενικότητά του αλλά εάν αυτή δεν αρθρωθεί στον πληθυντικό χώρο μιας σκηνής, παραμένει βωβή και ανεκπλήρωτη. Γιατί το θέατρο πάνω από όλα είναι διάλογος. Στο θέατρο ο άλλος αποτελεί το ήμισυ της δικής μου ύπαρξης άρα αν ένας ηθοποιός δεν …
Continue reading "Κιμούληδες: η ψυχολογικοποίηση της πολιτικής εξουσίας των αφεντικών"
Σαν χθες (22/11) το 2017 καταδικάζεται ο εθνικιστής σφαγέας Μλάντιτς από το δικαστήριο της Χάγης. Παρόλο που δεν συνηθίζουμε να γιορτάζουμε θεσμικές καταδίκες του φασισμού η χτεσινή μέρα (22/11) είναι μια αφορμή για να θυμηθούμε τόσο τα σερβικά φασιστικά εγκλήματα όσο και τους εγχώριους απολογητές τους που μέχρι σήμερα αποφεύγoυν προκλητικά οποιαδήποτε αυτοκριτική. Να θυμίσουμε …
(το κράτος, η ΚΝΕ και οι μαθητικές καταλήψεις) Όπου έχει εγκατασταθεί η πληθωρική κατανάλωση, μια συγκεκριμένη θεαματική αντίθεση βρίσκεται στο προσκήνιο των απατηλών ρόλων: η αντίθεση μεταξύ νεολαίας και ενηλίκων. Εντούτοις, οι πραγματικοί ενήλικες-άνθρωποι κύριοι της ζωής τους, στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πουθενά. Και η νεανική μεταμόρφωση του υπάρχοντος δεν είναι σε καμία περίπτωση ιδιότητα …
Μιας και πέρασαν κάμποσες μέρες από την εκκένωση της Rosa Nera και μιλήσαμε αρκετά για τους εχθρούς, ας πούμε και δυο λόγια για αυτούς που κάποιοι θεωρούν «φίλους». Δεν ξέρουμε πόσοι δώσατε σημασία στην ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Ν. Χανίων του ΚΚΕ για τη Rosa. Θα έπρεπε. Γράφει λοιπόν: «Η επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων στα …
Μιας και αυτόν τον μήνα συμπληρώνονται 25 χρόνια από τη σφαγή της Srebrenica στον πόλεμο της Βοσνίας (1992-1995), θυμίζουμε ένα βίντεο στο οποίο ο εθνικός σελέμπριτι Βλάσσης Μπονάτσος, χαριεντίζεται με τον φασίστα σφαγέα Ratko Mladic και την παρέα του, σε ένα τηλεοπτικό οδοιπορικό στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Κορυφαία στιγμή στην φιλοπόλεμη τηλεφιέστα, όταν ο Μπονάτσος ρωτάει …
Είναι άχρηστη η γενιά μου και το ζει στην επανάληψη ανεργία με προϋπηρεσία στην κατάσταση τσιγάρα και χημεία, άχρηστη πληροφορία θέλουμε ένσημα για μέρες που μας φάγανε τα κρύα δε γουστάρω να δουλεύω, η δουλειά με αγχώνει και κάποιος μου 'χε πει ότι το πνεύμα σκοτώνει 'Γρανίτες και τσιγάρα' Δεν έχουν πολλοί την ικανότητα να …
classreverb 